Częstochowa

Geneza powstania zespołu kościelno-klasztornego Ojców Bernardynów Prowincji Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny na terenie Archidiecezji Częstochowskiej sięga końca lat osiemdziesiątych XX wieku. W 1988 roku o. Prowincjał Andrzej Pabin przedstawił księdzu Arcybiskupowi Stanisławowi Nowakowi, metropolicie częstochowskiemu, propozycję osiedlenia się Bernardynów w Częstochowie. Ks. Arcybiskup w tym roku przebywał w Kalwarii Zebrzydowskiej na okoliczność poświęcenia odnowionej kaplicy dróżkowej „ Wieczernik”. Inicjatywa o. Prowincjała spotkała się z życzliwością ks. Arcybiskupa. Do idei założenia klasztoru w Częstochowie powrócono w 1990 roku dzięki pomocy pracownika Kurii Biskupiej – ks. Prałata Bronisława Predera, który zaproponował możliwość lokacji kościoła w Częstochowie – na Zawodziu. Po uzgodnieniu z ks. Arcybiskupem Stanisławem Nowakiem miejsca i zadań duszpasterskich, Prowincja Ojców Bernardynów przystąpiła do realizacji planu osiedlenia się w Częstochowie.

W dniu 18 grudnia 1991 roku przybył do Częstochowy o. Czesław Kazimierz Stec, któremu powierzono sprawy kupna działki i załatwienia zezwolenia na budowę.
Dnia 7 lutego 1992 roku w urzędzie notarialnym w Myszkowie mgr Ewa Gielniewska sporządziła akt notarialny dotyczący sprzedaży działki i na tej podstawie założono Księgę wieczystą. Opracowania planu budowy kościoła i klasztoru podjęła się mgr Arch. Beata Król-Stroba z Częstochowy.
W pierwszym półroczu tego roku wykonano ogrodzenie działki i przygotowano teren pod budowę tymczasowego klasztoru. W okresie wakacyjnym prace ukończono i w nowym budynku zamieszkało trzech zakonników.
Jeszcze w październiku, za aprobatą o. Prowincjała Andrzeja Pabina, rozpoczęto prace ziemne pod przyszłą świątynię.
Do połowy 1993 roku podpiwniczenie kościoła było już w stanie surowym.

Po kapitule prowincjalnej, w dniu 2 lipca 1993 reku o. Prowincjał Czesław Gniecki – erygował dom zakonny w Częstochowie.
Od 7 lipca 1993 roku kierownictwo nad budową przejął nowy gwardian o. Bronisław Frączek. Uzgodniono, iż istniejący projekt kościoła zostanie zmieniony na boczną kaplicę. W związku z tym należało uzupełnić plan projektem nowej bryły kościoła. Postanowiono, aby zaadaptować podpiwniczenie tymczasowe użytkowanie dla wiernych. Dlatego okres drugiego półrocza wypełniły prace zadaszenia oraz prace elektryczne i malarskie wewnątrz „kaplicy”.

W niedzielę, w dniu 2 stycznia 1994 roku ks. Abp Stanisław Nowak poświęcił tymczasową kaplicę, nadając jej tytuł Matki Boskiej Anielskiej. W uroczystości wzięli udział liczni kapłani z dekanatu i spoza dekanatu, Prowincjał z zakonnikami z innych klasztorów oraz liczna rzesza wiernych. Tak „rozpoczęła się święta historia zbawienia na Zawodziu w Częstochowie” – słowa ks. Abpa Ordynariusza z homilii mszalnej w dniu poświęcenia kaplicy.
Nazajutrz, w dniu 3 stycznia 1994 roku, w uroczystość Najświętszego Imienia Jezus, o. Bogusław Piotrowski, nowo-mianowany proboszcz, odebrał dekret erygujący parafię w Częstochowie na Zawodziu. Wikariuszem został o. Bronisław Frączek.